“Σας ακούσαμε. Είσαι χτυπημένη;” Καμία απάντηση. Ο Ίθαν δεν περίμενε άδεια. Γύρισε το χερούλι. Η πόρτα άνοιξε εύκολα προς τα μέσα, απελευθερώνοντας μια ανάσα δροσερού, μπαγιάτικου αέρα -και την ισχυρότερη μυρωδιά από κάτι αναμφισβήτητα αλκοολούχο. Μπήκαν μέσα, φωνάζοντας ξανά. Μόνο η σιωπή τους απάντησε. Η Νόρα τον κοίταξε, με ανησυχία να αναβοσβήνει στο πρόσωπό της.
“Αυτό δεν βγάζει νόημα”, ψιθύρισε. “Σίγουρα ακούσαμε κάποιον” Ο χώρος πίσω από την πόρτα δεν ήταν αυτό που περίμενε κανείς τους. Για τα πρώτα βήματα, φαινόταν σχεδόν… συνηθισμένος. Το πέρασμα άνοιξε σε ένα στενό δωμάτιο που είχε λαξευτεί απευθείας στο βουνό, με τους τοίχους του λειασμένους από το χέρι και όχι από τη διάβρωση.