Ο Ίθαν γνώρισε τη Νόρα μέσω ενός κοινού φίλου σε ένα ορειβατικό ταξίδι που δεν επρόκειτο ποτέ να γίνει σοβαρό. Υποτίθεται ότι θα ήταν ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο – σχοινιά, ιμάντες, μερικές εύκολες διαδρομές, μπύρες μετά. Τίποτα φιλόδοξο.
Η Νόρα είχε έρθει αργά, ζητώντας συγγνώμη καθώς έδενε τα μαλλιά της, δανειζόμενη κιμωλία από όποιον της περίσσευε. Δεν ήταν φωνακλού ή ανταγωνιστική, αλλά ο Ίθαν παρατήρησε πόσο προσεκτικά μελετούσε τον βράχο πριν σκαρφαλώσει – πώς έκανε παύσεις, χάραζε γραμμές με τα μάτια της και μετά κινούνταν με ήρεμη αυτοπεποίθηση μόλις δεσμευόταν.