“Τι νομίζεις – όποιος το έχτισε αυτό, τα έκανε όλα και εγκατέστησε υδραυλικά;” Ο Ίθαν ξεφούσκωσε απαλά, ευγνώμων για την ελαφρότητα. “Αν υπάρχει λειτουργικό ντους εδώ κάτω, είμαι επισήμως εντυπωσιασμένη” Ο ήχος πύκνωνε καθώς προχωρούσαν, λιγότερο σαν στάξιμο τώρα και περισσότερο σαν συνεχής βιασύνη – το νερό κινούνταν κάπου αόρατα, παγιδευμένο και ανακατευθυνόμενο μέσα στο βουνό.
Γέμισε το τούνελ μέχρι που έγινε σχεδόν παρήγορος, ένας θόρυβος στο παρασκήνιο που έκανε το μέρος να φαίνεται λιγότερο άδειο. Σχεδόν. Μόλις είχαν αρχίσει να χαλαρώνουν όταν συνέβη. Βήματα. Όχι μπροστά τους. Πάνω τους. Γρήγορα. Αδιαμφισβήτητα ανθρώπινα. Κάποιος τρέχει δυνατά, με μπότες που χτυπάνε την πέτρα σε γρήγορη διαδοχή. Η Νόρα ούρλιαξε.