Η Νόρα έκλεισε τα μάτια της για ένα δευτερόλεπτο, σταθεροποιώντας τον εαυτό της. Όταν τα άνοιξε ξανά, η φωνή της ήταν σφιχτή αλλά σταθερή. “Πήγαινε εσύ πρώτος” Έσυραν το μικρό τραπέζι από το προηγούμενο δωμάτιο στη θέση του κάτω από την καταπακτή. Έτριξε δυνατά πάνω στην πέτρα, με τον ήχο να αντηχεί πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε.
Ο Ίθαν σκαρφάλωσε πάνω του, τεντώνοντας προς τα πάνω. Τα δάχτυλά του ακούμπησαν την άκρη της καταπακτής και μετά βρήκαν μια εσοχή στη λαβή. Δίστασε. Πάνω τους, τίποτα δεν κουνιόταν. Τράβηξε. Η καταπακτή άνοιξε αργά, απελευθερώνοντας ένα ρεύμα ψυχρότερου αέρα από πάνω – και βυθίζοντας το τούνελ από κάτω σε μια βαθύτερη, πιο ανησυχητική σιωπή.