Ακολούθησαν τον ήχο προς την άκρη της λίμνης. Ένας άντρας κρεμόταν εκεί, κρεμασμένος ανάποδα, με το ένα πόδι πιασμένο σε ένα χοντρό αμπέλι που είχε δεθεί σε μια χοντροκομμένη θηλιά. Το υπόλοιπο αμπέλι τεντώθηκε προς τα πάνω, προς ένα κλαδί δέντρου πάνω του, κουνώντας το ελαφρά. Ένα σκισμένο κομμάτι κρεμόταν άχρηστο εκεί κοντά.
Μια αιώρα, μισοξετυλιγμένη, βρισκόταν στριμωγμένη από κάτω του. Ο άντρας ήταν μούσκεμα, τα μαλλιά του κολλημένα στο μέτωπο, τα χέρια του έτρεμαν καθώς προσπαθούσε να φτάσει το παγιδευμένο πόδι του. Ο πανικός διέκρινε κάθε του κίνηση. Ο Ίθαν δεν δίστασε. “Έι!” φώναξε. “Μην κινείσαι – πολύ γρήγορα. Σε κρατάμε”