Ο καταρράκτης βροντοφώναζε απαλά πίσω τους, με την ομίχλη να παρασύρεται μέσα από το φως. Για πρώτη φορά από τότε που είχαν ανοίξει την πόρτα, το μέρος δεν έμοιαζε απειλητικό. Μόλις η αδρεναλίνη υποχώρησε, οι ερωτήσεις ήρθαν γρήγορα. “Πώς καταλήξατε εδώ;” Ρώτησε η Νόρα μετά από λίγο. “Και -το πιο σημαντικό- πώς θα κατέβουμε πάλι κάτω;”
Ο Λίαμ κοίταξε γύρω του στο κοίλο, σαν να έκανε απολογισμό του χώρου πριν απαντήσει. “Ήρθα εδώ με φίλους”, είπε. “Ελεύθερη αναρρίχηση. Εκδρομή του Σαββατοκύριακου. Νομίζαμε ότι ξέραμε τον τοίχο” Χαμογέλασε αχνά. “Δεν το ξέραμε.”