Δεν σταμάτησε μέχρι που έφτασε ξανά στο σαλόνι του προσωπικού, όπου καθόταν ο Πίτερ, πίνοντας ένα αναψυκτικό και μισοξεφυλλίζοντας το βραδινό πρόγραμμα υπηρεσίας. Σχεδόν κατέρρευσε πάνω του. “Έμιλι!” Ο Πίτερ πετάχτηκε όρθιος, θορυβημένος. “Τι συνέβη;” “Αυτός είναι, Πίτερ”, ασθμαίνοντας είπε.
“Ο Λουκ. Είναι εδώ. Είναι ζωντανός. Τον είδα και ήταν με μια άλλη γυναίκα. Και είπε ότι το όνομά του είναι Τζορτζ, αλλά είναι αυτός. Σου ορκίζομαι ότι είναι αυτός” Ο Πίτερ την κρατούσε από τους ώμους. “Έμιλι, ηρέμησε…” “Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου”, είπε εκείνη, με τη φωνή της σταθερή, αν και το πρόσωπό της είχε καταρρεύσει. “Πρέπει να έρθεις μαζί μου. Κοίταξέ τον και μετά πες μου ότι κάνω λάθος”