Ο Πίτερ δίστασε. “Έμιλι… Θέλεις να σε πάω στο δωμάτιο του γιατρού Νομίζω ότι πρέπει να…” “Νομίζεις ότι είμαι τρελή”, ψιθύρισε. “Όχι. Νομίζω ότι έχεις περάσει την κόλαση. Αλλά εντάξει, αν αυτό θα βοηθήσει, ας πάμε να του μιλήσουμε”
Γύρισαν πίσω μαζί, αυτή τη φορά σιωπηλά. Όταν έφτασαν, ο Τζορτζ και η γυναίκα ήταν ακόμα στο τραπέζι, πιο ψύχραιμοι αλλά ακόμα φανερά ταραγμένοι. Ο Τζορτζ κοίταξε ψηλά όταν πλησίασαν, συνοφρυωμένος ελαφρά. Το σαγόνι του Πίτερ έσφιξε τη στιγμή που τον είδε.