“Αλλά όχι, δεν τον ξέρω αυτόν τον άνθρωπο. Ορκίζομαι ότι δεν τον ξέρω. Εννοώ, μοιάζουμε, σίγουρα, αλλά δεν έχω ιδέα ποιος είναι” Η καρδιά της Έμιλι βυθίστηκε καθώς ο Τζορτζ έδωσε το τηλέφωνο πίσω στον Πίτερ. Δεν περίμενε να επιβεβαιώσει τίποτα, αλλά ένα μέρος της ήλπιζε σε κάποια εξήγηση, σε κάποιο σημάδι ότι αυτή η παράξενη συνάντηση ήταν απλώς ένα μπέρδεμα.
“Δεν έχεις ιδέα ποιος είναι;” Ρώτησε η Έμιλι, με τη φωνή της να είναι μόλις και μετά βίας ψίθυρος. Τα μάτια της έψαξαν τα δικά του, αναζητώντας οποιοδήποτε σημάδι αναγνώρισης. “Όχι”, απάντησε αποφασιστικά ο Τζορτζ, κουνώντας το κεφάλι του. “Μακάρι να μπορούσα να το εξηγήσω, αλλά δεν μπορώ. Δεν τον ξέρω” Η γυναίκα δίπλα στον Τζορτζ κοίταξε την Έμιλι με ένα μείγμα συμπάθειας και σύγχυσης.