Οι σκέψεις της κατακλύζονταν από τον άντρα που έμοιαζε με τον Λουκ, και δεν μπορούσε να αποβάλει την εικόνα του – να κάθεται εκεί, τόσο ζωντανός και ζωηρός, με μια γυναίκα στο πλευρό του. Η σύγχυση την έτρωγε, και όσο κι αν προσπαθούσε να αποσπάσει την προσοχή της με δουλειά, η ανάμνηση εκείνης της συνάντησης καραδοκούσε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού της.
Εκείνη τη νύχτα, καθώς το πλοίο ταλαντευόταν απαλά στην ανοιχτή θάλασσα, η Έμιλι δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Το μυαλό της επέστρεφε συνεχώς στον Τζορτζ, στην αλλόκοτη ομοιότητα που είχε με τον Λουκ. Δεν μπορούσε να αγνοήσει το γεγονός ότι ο Τζορτζ ήταν παντρεμένος για δέκα χρόνια – όσα χρόνια ήταν παντρεμένη και εκείνη με τον Λουκ.