Η Έμιλι δεν ήταν σίγουρη για το τι να περιμένει από μια συνάντηση μαζί του, αλλά η σκέψη να φέρει επιτέλους τον χαμένο αδελφό του μακαρίτη συζύγου της στο μαντρί της έμοιαζε με το σωστό πράγμα που έπρεπε να κάνει. Το επόμενο πρωί, κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας της, συντάσσοντας νευρικά το μήνυμα προς τον Τζορτζ.
Της εξήγησε ότι θα σήμαινε πολλά γι’ αυτήν αν μπορούσε να έρθει για δείπνο, αφού είχε πολλές ερωτήσεις να του κάνει. Η Έμιλι δεν ήταν σίγουρη αν αυτό θα ήταν η αρχή ενός νέου κεφαλαίου ή απλώς άλλη μια αμήχανη συνάντηση, αλλά ένιωθε ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει μπροστά.