Μετά από μια μακρά παύση, κοίταξε ψηλά, με τα μάτια της γεμάτα με ακατάσχετα δάκρυα. “Θυμάσαι το όνομα του ορφανοτροφείου στο οποίο ήσουν, Τζορτζ;” ρώτησε, με τη φωνή της πηχτή από συγκίνηση. Ο Τζορτζ την κοίταξε και έγνεψε αργά. “Ναι, ήταν το ορφανοτροφείο του Αγίου Κάποιου”
“Ποτέ δεν το σκέφτηκα πολύ μέχρι τώρα, αλλά πάντα αναρωτιόμουν για τη βιολογική μου οικογένεια. Υποθέτω ότι γι’ αυτό όλο αυτό είναι τόσο συγκλονιστικό για μένα, προσπαθώντας να βγάλω νόημα από όλα αυτά”