“Σκέφτηκα ότι το να σε παραδώσω θα ήταν το σωστό. Πίστευα ότι θα είχες μια καλύτερη ζωή… Αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να σε σκέφτομαι. Ποτέ δεν σταμάτησα να αναρωτιέμαι αν είσαι καλά” Το πρόσωπο του Τζορτζ μαλάκωσε, η έκφρασή του ήταν ένα μείγμα σοκ και κατανόησης.
“Εγώ… ποτέ δεν ήξερα. Πάντα πίστευα ότι ήμουν απλώς ένα από τα πολλά παιδιά στο σύστημα, ένα ακόμη πρόσωπο χαμένο στο πλήθος” “Ποτέ δεν πίστεψα ότι είχα πραγματική οικογένεια. Αλλά ακούγοντάς σε να το λες αυτό… τώρα βγαίνει νόημα”