Η αρκούδα σταμάτησε, το ογκώδες σώμα της χαμήλωσε ελαφρώς καθώς τα μάτια της συνάντησαν τα μάτια του Τζέικομπ. Εκείνη τη στιγμή, ο Τζέικομπ ορκίστηκε ότι είδε ευγνωμοσύνη -κάτι βαθύ και χωρίς λόγια- πριν γυρίσει και επιστρέψει κουτσαίνοντας για να συναντήσει το μικρό της και την οικογένειά της στα δέντρα μπροστά της. Ο Τζέικομπ παρακολουθούσε, με το στήθος του να σφίγγεται από τη συγκίνηση.
Μέχρι το πρωί, τα νέα είχαν εξαπλωθεί. Η γενναιότητα του Τζέικομπ, η αφοσίωση του Μπέρνι και η διάσωση των αρκούδων έγιναν το θέμα της πόλης. Καθώς περπατούσε με τον Μπέρνι στους πολυσύχναστους δρόμους, ένας περαστικός τον αποκάλεσε ήρωα. Ο Τζέικομπ απλώς χαμογέλασε και απάντησε: “Απλώς ακολουθούσα το παράδειγμα ενός καλού φίλου”