Άλλοι φύλακες μιλούσαν ανοιχτά τώρα. “Είναι επικίνδυνοι, απρόβλεπτοι. Καλύτερα να ξεκινήσουμε από την αρχή με ένα νέο πρόγραμμα αναπαραγωγής” Ο Ζάκαρι κάθισε σιωπηλός, με το θυμό να είναι εγκλωβισμένος στο στήθος του. Μιλούσαν για τις τίγρεις ως προβλήματα, ως στατιστικές, όχι ως πλάσματα που κάποτε κούρνιαζαν στη γούνα της Ντέιζι σαν αβοήθητα παιδιά.
Ο διευθυντής παρέμεινε ρεαλιστής. “Το πείραμα εξυπηρέτησε τον σκοπό του. Προσέλκυσε πλήθος κόσμου και έκανε πρωτοσέλιδα. Αλλά ο συναισθηματισμός δεν έχει θέση εδώ. Οι τίγρεις πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τίγρεις” Ο Ζάκαρι ήξερε ότι αυτό ήταν λογικό, αλλά παρόλα αυτά ένιωθε συχνά ένα τσίμπημα εκνευρισμού. Δεν καταλάβαιναν. Ποτέ δεν είχαν καταλάβει. Μόνο η Ντέιζι είχε καταλάβει πραγματικά.