Ένα νέο κύμα πανικού τον κυρίευσε. Ο Μάιλο δεν το έσκασε ποτέ. Τρίβοντας τα τσιμπημένα χέρια του, ο Γουέιντ σκέφτηκε να καλέσει βοήθεια, αλλά συνειδητοποίησε ότι κάθε στιγμή που χάνεται μπορεί να θέσει σε κίνδυνο το σκυλί. Άρπαξε ένα πεσμένο κλαδί και ακολούθησε, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά.
Το δάσος έγινε γρήγορα πυκνό. Κάτω από τον θόλο, το φως εξασθένησε σε σχεδόν σκοτάδι. Ο Γουέιντ σκόνταψε πάνω σε μπερδέματα ριζών και πέρασε από θάμνους που είχαν σφηνώσει. Το γάβγισμα του Μάιλο αντηχούσε σε σύντομες εκρήξεις, οδηγώντας τον βαθύτερα από όσο είχε τολμήσει ποτέ. Απρόσμενα οράματα αρπακτικών, παγίδες και κίνδυνοι επιτέθηκαν στο μυαλό του, όμως εκείνος συνέχισε.