Η καρδιά του χτυπούσε τόσο βίαια που μετά βίας μπορούσε να ακούσει οτιδήποτε πέρα από το αίμα που έτρεχε στα αυτιά του. Με μια τρεμάμενη ανάσα, άρπαξε το λουρί του Μάιλο και τράβηξε τον σκύλο πίσω του, προετοιμαζόμενος για το αναπόφευκτο χτύπημα.
Αλλά αντί να επιτεθεί, η άλκη σταμάτησε σε απόσταση αναπνοής και μια εκνευριστική ησυχία κατέκλυσε το ξέφωτο. Τα μάτια της καρφώθηκαν στον Γουέιντ με μια παράξενα σκόπιμη ένταση, σαν να προσπαθούσε να επικοινωνήσει.