Παρά κάθε γεγονός που γνώριζε για την επιθετικότητα των ελαφιών, παρά κάθε προειδοποιητική ιστορία που είχε ακούσει ποτέ, ο Γουέιντ δεν μπορούσε να πείσει τον εαυτό του να εγκαταλείψει αυτό το πλάσμα. Κάτι στα μάτια του ζώου, στην ελπίδα που έμεινε με κομμένη την ανάσα εκείνη τη στιγμή της επαφής, τον έκανε να παραμερίσει το φόβο και να σκύψει στη συμπόνια.
Τρέμοντας, ο Γουέιντ έβγαλε το τηλέφωνό του. Πληκτρολογώντας με τρεμάμενα δάχτυλα, έστειλε ένα σύντομο μήνυμα σε έναν συνάδελφο: “Στο δάσος. Βρήκα τραυματισμένο τάρανδο. Αν δεν απαντήσω σύντομα, στείλτε βοήθεια” Αμφέβαλλε ότι το μήνυμα θα μεταδιδόταν καν, αλλά ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει. Στη συνέχεια στράφηκε προς τον Μάιλο.