Το μονοπάτι που γνώριζε τόσο καλά είχε χαθεί προ πολλού, και είχε αντικατασταθεί από ένα ατελείωτο κουβάρι ριζών και υποβλάστησης. Αν κάτι πήγαινε στραβά -αν η άλκη γύριζε ή αν εμφανιζόταν κάποιο αρπακτικό- κανείς δεν θα άκουγε τις κραυγές του.
Ο φόβος σφυροκοπούσε στους κροτάφους του, ένας τυμπανοκρουσμός στα αυτιά του. Παρόλα αυτά, πήρε μια τρεμάμενη ανάσα και συνέχισε, αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει το τραυματισμένο ζώο. Μια αχτίδα θάρρους -ίσως απερισκεψίας- τον κράτησε σε κίνηση.