Στο εσωτερικό του, οι πρώτες σελίδες εξέπεμπαν γνήσιο θαυμασμό. Ο ιδιοκτήτης του ημερολογίου φαινόταν συνεπαρμένος από τους ρυθμούς του δάσους – σκιτσάροντας λεπτομέρειες της τοπικής χλωρίδας, θαυμάζοντας πώς κάθε εποχή έφερνε νέα ζωή και καταγράφοντας τις συμπεριφορές των διερχόμενων κοπαδιών ελαφιού με σχεδόν επιστημονική ακρίβεια.
Ο Γουέιντ βρέθηκε να απορροφάται από τις σημειώσεις του συγγραφέα σχετικά με τα μοτίβα του ανέμου, τα εύρη των ενδιαιτημάτων, ακόμη και τις προσωπικότητες των μεμονωμένων ζώων. Μικρά ανέκδοτα για την πρωινή ομίχλη, τα πουλιά που φωλιάζουν και τα ήρεμα ηλιοβασιλέματα υποδήλωναν ένα βαθύ σεβασμό για την ήσυχη μαγεία της φύσης.