“Ναι”, είπε ο Όουεν, αναγκάζοντας τον να χαμογελάσει ευγενικά. “Ο δρόμος δεν φαίνεται και πολύ καλός”, είπε. “Δεν θα με εξέπληττε αν υπάρξουν κι άλλες κατολισθήσεις απόψε”, απάντησε, δίνοντας πίσω το πρόχειρο. “Να προσέχεις, τώρα”
Εκείνος έγνεψε, την ευχαρίστησε και γύρισε τρέχοντας στο φορτηγάκι. Η βροχή είχε μειωθεί σε ψιλόβροχο και ο αέρας ξαφνικά είχε δροσίσει. Καθώς απομακρυνόταν, οι υαλοκαθαριστήρες έτριζαν στεγνά στο παρμπρίζ, ο ρυθμός τους σηματοδοτούσε την ησυχία που είχε εγκατασταθεί πάνω απ’ όλα.