Ο Τζέικομπ επικεντρώθηκε στη φωτογραφική του μηχανή, αποτυπώνοντας κάθε λεπτομέρεια του κατεστραμμένου κάμπινγκ. Η σπασμένη σκηνή, η διάσπαρτη εστία φωτιάς – όλα ήταν αποδεικτικά στοιχεία. Είχε έρθει εδώ γι’ αυτό, για αποδείξεις. Αλλά τότε, πίσω του, ένα βαθύ, τραχύ φύσημα έκανε την αναπνοή του να κόβεται. Γύρισε απότομα, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Η άλκη προσπαθούσε να σταθεί όρθια.
Παρακολουθούσε, καθηλωμένος, καθώς το τεράστιο πλάσμα πάλευε, με το ογκώδες σώμα του να τρέμει από την προσπάθεια. Κάθε μυς του σώματός της έτρεμε κάτω από την πίεση. Έβγαλε ένα χαμηλό, επώδυνο γρύλισμα, με την αναπνοή της βαριά και ανομοιόμορφη. Μετά από αρκετές αγωνιώδεις στιγμές, τελικά σηκώθηκε, ταλαντευόμενο ελαφρά αλλά όρθιο. Ο παλμός του Τζέικομπ χτυπούσε δυνατά στα αυτιά του. Γιατί πίεζε τόσο πολύ τον εαυτό του