Το στομάχι του Τζέικομπ έπεσε. Ο σφυγμός του βρόντηξε στα αυτιά του. Αν σκότωναν τον τάρανδο, δεν έμενε τίποτα για να τον προστατεύσει. Προσπάθησε να σκεφτεί, να σχεδιάσει, αλλά ο πανικός θόλωσε τις σκέψεις του. Αυτό ήταν. Είχε φτάσει τόσο μακριά, αλλά επρόκειτο να αποτύχει. Δεν θα μπορούσε ποτέ να αποκαλύψει την αλήθεια.
Τότε, πάνω από το βαρύ χτύπημα της καρδιάς του, ακούστηκε ένας άλλος ήχος. Το γάβγισμα. Τα βαθιά, κοφτερά γαβγίσματα των αστυνομικών σκύλων. Και μετά… μηχανές. Τα φώτα των προβολέων διέσχιζαν τα δέντρα, οι ακτίνες τους διέσχιζαν τη σκοτεινή περιοχή. Τα λάστιχα γλίστρησαν στο χώμα. Οι δασοφύλακες ήταν εδώ.