Μέχρι τώρα, η πόλη βούιζε από θεάσεις σχεδόν κάθε ώρα: Η Σαχάρα γλιστρούσε ανάμεσα σε σκουπιδοτενεκέδες, η Σαχάρα έκανε σπριντ σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, η Σαχάρα εξαφανιζόταν μέσα από σοκάκια πιο γρήγορα από όσο μπορούσαν να εστιάσουν οι κάμερες. Κάθε αναφορά θόλωνε τα γεγονότα και τη φαντασία μέχρι που έγινε λιγότερο ζώο, περισσότερο ένα φάντασμα που στοιχειώνει τη φαντασία του Όκριτζ.
Ο Τομ επεξεργάστηκε ένα σχέδιο για να παρασύρει τη Σαχάρα σε ένα σημείο διακριτικά όπου οι αρχές του ζωολογικού κήπου θα μπορούσαν να τη συλλάβουν χωρίς να απειλείται η ασφάλεια του κοινού. Το κύριο πρόβλημα ήταν ότι μόλις κάποιος εντόπιζε το λιοντάρι, θα μετέτρεπε το όλο γεγονός σε τσίρκο των μέσων ενημέρωσης, αυξάνοντας τις πιθανότητες να πάθει κάποιος κακό!