Η απελπισία του Τομ έβραζε. Εισέβαλε στο οδόφραγμα της αστυνομίας, απαιτώντας να τον ακούσουν. “Κατευθύνεται προς τη Νάιλα – την οδηγείτε στο στόχαστρό σας!” Οι αστυνομικοί τον έσυραν μακριά. Οι δημοσιογράφοι έπιασαν το ξέσπασμά του, με τα πρωτοσέλιδα να το διαστρεβλώνουν: Ζωοφύλακας κατηγορεί την αστυνομία για το λιοντάρι που δραπέτευσε. Αλλά η αποφασιστικότητά του σκλήρυνε. Μόνο αυτός καταλάβαινε το δρόμο της.
Η αντίστροφη μέτρηση ήταν επικείμενη. Το σχοινί της Σαχάρα έσφιγγε, κάθε βήμα την τραβούσε προς την περίμετρο του ζωολογικού κήπου. Τα πλήθη πολλαπλασιάστηκαν, τα οδοφράγματα τεντώθηκαν, τα τουφέκια έλαμψαν κάτω από τους προβολείς. Η πόλη προετοιμάστηκε για το αναπόφευκτο. Και ο Τομ ήξερε: όταν έφτανε στη Νάιλα, η αντιπαράθεση θα μπορούσε να εκραγεί.