Η καρδιά του Τάνερ φούσκωσε καθώς είδε τη χαρά στα πρόσωπα των φίλων του, την ανακούφισή τους που αντανακλούσε τη δική του. Καθώς έφτασαν στις βάρκες, ο Μάλορι τράβηξε τον Τάνερ σε μια σφιχτή αγκαλιά, με τη φωνή του γεμάτη συγκίνηση. “Ανησυχήσαμε τόσο πολύ”, ψιθύρισε, με τα μάτια του γυάλινα από τα δάκρυα που δεν είχαν χυθεί.
Καθώς οι βάρκες απομακρύνονταν, αφήνοντας πίσω τους το παγόβουνο, ο Τάνερ κοίταξε πίσω για τελευταία φορά, με τις αναμνήσεις της δοκιμασίας τους να είναι ακόμα νωπές στο μυαλό του. Έριξε μια ματιά στον Ικαλούκ, ο οποίος ατένιζε τον ορίζοντα με γαλήνια έκφραση.