Τότε ήταν που το είδε – μια αναλαμπή κίνησης κάτω από την κοιλιά του γουρουνιού. Ένα μικρό τρεμούλιασμα στο χιόνι, σαν κάτι κρυμμένο από κάτω να είχε αναδευτεί. Κάτι ζωντανό. Το γουρούνι μετακινήθηκε ελαφρά, συσπειρώνοντας πιο σφιχτά τη μορφή που βρισκόταν από κάτω του.
Για ένα δευτερόλεπτο, ο Ρέιμοντ είδε μια κηλίδα γούνας. Όχι του γουρουνιού. Κάτι άλλο. Κάτι μικρότερο. Το φύλαγε. Δεν κουνήθηκε. Δεν ανέπνεε. Ό,τι κι αν ήταν αυτό το πλάσμα, το γουρούνι το είχε κρατήσει ζεστό-το είχε προστατεύσει με την τελευταία του δύναμη. Δεν επιβίωνε απλώς.