Έσωζε και κάτι άλλο. Η καρδιά του Ρέιμοντ χτύπησε δυνατά. Σηκώθηκε αργά και έκανε μερικά βήματα πίσω προς το υπόστεγο. Μετά άνοιξε διάπλατα την πόρτα, άπλωσε την παλιά κουβέρτα κατασκήνωσης και περίμενε. Δεν άργησε πολύ.
Η μυρωδιά πρέπει να έκανε τα υπόλοιπα. Γύρισε εγκαίρως για να δει το γουρούνι να σηκώνεται όρθιο, τρεμάμενο αλλά αποφασισμένο. Τριγύρισε μπροστά στο μονοπάτι που είχε ανοίξει -σταμάτησε μόνο μια φορά για να ρίξει μια ματιά στο μικρό κοίλωμα που άφησε πίσω του- και μετά μπήκε κουτσαίνοντας στο υπόστεγο και κατέρρευσε στην κουβέρτα, εντελώς εξαντλημένο.