Το γουρούνι -καθαρισμένο και ζεσταμένο πλέον- ξάπλωσε σε ένα θερμαινόμενο χαλί, με τα μάτια μισόκλειστα αλλά ακόμα σε εγρήγορση. Δεν έπαιρνε το βλέμμα της από το μικρότερο πλάσμα που ήταν χωμένο στο πλάι της. Ούτε για μια στιγμή. Το μικρό υβρίδιο είχε σταματήσει να τρέμει.
Το μικροσκοπικό της στήθος ανέβαινε και έπεφτε με σταθερό ρυθμό, τα μάτια της ήταν κλειστά, το ένα της πόδι συσπάται στον ύπνο. “Θα τα καταφέρει”, είπε ο Δρ Μόρις. “Το ίδιο και το γουρούνι. Απλώς χρειάζεται ξεκούραση. Ενυδάτωση. Φαγητό. Αλλά αυτός είναι ένας δεσμός που δεν σπάει” Ο Ρέιμοντ έγνεψε αργά.