Ο Σκούμπι δεν γαύγιζε ποτέ. Ούτε σε ξαφνικούς ήχους. Ούτε σε ξένους που περνούσαν από το σπίτι. Ακόμη και ως κουτάβι, παρέμεινε σιωπηλός, επικοινωνώντας μόνο με τη στάση και την παρουσία του. Η ησυχία αναστάτωσε τη Βανέσα περισσότερο απ’ ό,τι θα μπορούσε ποτέ να έχει αναστατώσει ο θόρυβος.
Μέσα σε λίγες μέρες, η Βανέσα παρατήρησε αλλαγές στην Μπέτι. Ανάρρωνε γρηγορότερα από την υπερδιέγερση. Η αναπνοή της σταθεροποιήθηκε νωρίτερα. Έπιανε πιο συχνά το χέρι της Βανέσα μετά από αγχωτικές στιγμές, σαν κάτι μέσα της να είχε μαλακώσει.