Οι μέρες που ακολούθησαν τον θάνατο του Χάρολντ ήταν εξαιρετικά δύσκολες για την Τζούλια. Ένιωθε την αγανάκτηση της πόλης και ξαφνικά όλοι συζητούσαν γι’ αυτήν. Η κατάσταση ήταν ακόμη πιο ζοφερή τώρα απ’ ό,τι όταν ξεκίνησαν όλα. Η Τζούλια βρέθηκε στο επίκεντρο παθιασμένων συνεδριάσεων του δημαρχείου και σιωπηλών ψιθύρων.
Παρά τις δυσκολίες, η Τζούλια στάθηκε στο ύψος της. Πρωταρχικό της μέλημα τώρα ήταν να προστατεύσει τη Λούσι και τον Μπίλι από την αναστάτωση. Τα παιδιά είχαν γίνει ο φάρος της μέσα στην καταιγίδα και ήταν πλέον καθήκον της να τα φροντίσει. Αυτό προκάλεσε ένα ακόμη κύμα κουτσομπολιού σε όλη την πόλη. Τώρα που η Τζούλια είχε αναλάβει το ρόλο του κηδεμόνα της Λούσι και του Μπίλι, αυτό προκάλεσε ένα κύμα ανασηκωμένων φρυδιών ανάμεσα στους κατοίκους της πόλης. Η Τζούλια ευχόταν να μπορούσε να τους κάνει να το βουλώσουν. Και το θέμα ήταν ότι ήξερε ακριβώς πώς να το κάνει, αλλά έπρεπε να περιμένει λίγο ακόμα.