Ο Λούκας δεν μίλησε. Ούτε ο πατέρας του. Τότε χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Και οι δύο γύρισαν τα κεφάλια τους. Η καρδιά του Λούκας έπαθε ένα παράξενο τράνταγμα. Ο πατέρας του σηκώθηκε πρώτος, δίστασε και μετά περπάτησε αργά προς την πρόσοψη του σπιτιού. Ο Λούκας ακολούθησε από πίσω, με τα χέρια του κρύα.
Η πόρτα άνοιξε. Ο Ντάνιελ στεκόταν στη βεράντα, κρατώντας το παλτό του στο ένα χέρι και με μια ένταση στους ώμους του που ταίριαζε με εκείνη στον αέρα. Τα μάτια του συνάντησαν τα μάτια του πατέρα του Λούκας. “Γεια σου, Μαρκ”, είπε ο Ντάνιελ. Ο πατέρας του Λούκας -ο Μαρκ- δεν μίλησε στην αρχή. Απλώς κοίταξε και μετά έκανε ένα ρηχό νεύμα. “Ντάνιελ” “Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε”, είπε ο Ντάνιελ.