Ο Λούκας καθόταν ανάμεσά τους, με τον μόνο ήχο στο δωμάτιο να είναι το αχνό βουητό του ψυγείου και ο χτύπος της καρδιάς του. “Λοιπόν”, είπε τελικά ο Μαρκ, “τι ακριβώς λες;” Ο Ντάνιελ αντιμετώπισε τα μάτια του. “Λέω ότι μπορεί να είμαι ο βιολογικός πατέρας του Λούκας. Και θέλω να το μάθω” Ο Μαρκ δεν ανοιγόκλεισε τα μάτια. “Και τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό μετά από τόσα χρόνια;”
Ο Ντάνιελ κοίταξε για λίγο τον Λούκας και μετά ξανά τον Μαρκ. “Δεν ήρθα να ψάξω. Όχι μέχρι που τον είδα. Τον τρόπο που κινείται. Τον τρόπο που μιλάει. Μου θύμισε εκείνη. Και τον εαυτό μου.” Ο Λούκας μετακινήθηκε στη θέση του. “Είπες ότι δεν σου το είπε ποτέ” “Δεν μου το είπε”, είπε ο Ντάνιελ. “Αν το είχε κάνει, θα είχα επιστρέψει. Δεν θα το άφηνα ποτέ έτσι”