“Δεν το ήξερα”, είπε ο Μαρκ με κλειστά μάτια. “Αλλά τώρα δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι όλα όσα δεν είπε” Κάθισαν σιωπηλοί για λίγο, ο αέρας ανάμεσά τους ήταν πυκνός και εύθραυστος. Τελικά ο Λούκας σηκώθηκε όρθιος. “Πάω μια βόλτα” “Λούκας…” άρχισε ο Μαρκ, αλλά σταμάτησε τον εαυτό του. “Απλά… να είσαι ασφαλής, εντάξει;” Ο Λούκας έγνεψε και βγήκε στο ήσυχο σούρουπο, με τις σκέψεις του πιο δυνατές από ποτέ.
Το τεστ ήρθε το επόμενο απόγευμα, παραδομένο με κούριερ σε έναν απλό, μη σημαδεμένο φάκελο. Χωρίς δράμα. Χωρίς φανφάρες. Μόνο το βάρος της αλήθειας σφραγισμένο μέσα σε μια θήκη. Ο Λούκας καθόταν στον καναπέ, χτυπώντας το γόνατό του, ενώ ο Μαρκ και ο Ντάνιελ στέκονταν στις αντίθετες άκρες του σαλονιού.