Ακούστηκε ένας γρήγορος θόρυβος στον διάδρομο έξω από το υπνοδωμάτιό τους στο σκοτάδι. Σκιές έτρεχαν κατά μήκος των τοίχων, αν και κανείς δεν κουνιόταν, απλώνονταν μακρόστενες σαν να ανέπνεε το ίδιο το σπίτι. Ένας λαρύγγιχτος ψίθυρος ακούστηκε από τον διάδρομο, κάνοντάς τους να σκληρύνουν από τρόμο.
Η θερμοκρασία έπεσε ξαφνικά, με την ανάσα τους να ανθίζει σε χλωμά σύννεφα. Τα παράθυρα άνοιξαν και χτύπησαν με γρήγορο ρυθμό, αντηχώντας σαν κανονιοβολισμοί στο διάδρομο. Άκουσαν ανθρώπους να μιλάνε. Για ένα φευγαλέο δευτερόλεπτο, κάτι που έμοιαζε με πρόσωπο τρεμόπαιξε και εξαφανίστηκε.
Σφίγγονταν ο ένας από τον άλλον, ψιθυρίζοντας μανιασμένα επιχειρήματα για να φύγουν. Η υπερηφάνεια μπλέχτηκε με τον τρόμο. Η έπαυλη άξιζε εκατομμύρια, ένα βραβείο που πίστευαν ότι τους άξιζε. Αλλά κάθε τρίξιμο στα πατώματα τους έπειθε ότι το σπίτι ήταν υπό διάρρηξη και ότι μπορεί να γίνονταν εγγυητές αν έμεναν.