Έπιασε το τηλέφωνό του και κάλεσε τον αριθμό της. Ο ήχος κλήσης βουίζει αχνά από το εσωτερικό του δωματίου. Το κινητό της καθόταν στο πλαϊνό τραπεζάκι, με την οθόνη σκοτεινή. Το είχε αφήσει πίσω της! Αυτή δεν ήταν η Λίνα – όχι η γυναίκα που είχε φιλήσει πριν από μια ώρα. Αυτή ήταν κάποια… ανισόρροπη. Κάποιος που έτρεχε χωρίς σχέδιο.
Κατάθλιψη μετά τον τοκετό Η σκέψη ήρθε απρόσκλητη, παράλογη στην αιφνιδιαστικότητά της. Δεν είχε υπάρξει καμία προειδοποίηση, καμία σκιά στο χαμόγελό της. Ωστόσο, πώς αλλιώς να το εξηγήσω αυτό Την φαντάστηκε να παρασύρεται στους διαδρόμους, κρατώντας την κόρη τους. Οι σπείρες του πανικού συσφίγγονταν γύρω του – κρύωνε το μωρό Πεινούσε Ήταν ασφαλής