Η κρεβατοκάμαρα παρέμενε τακτοποιημένη, η ντουλάπα ανενόχλητη, η πρωινή συζήτηση αντηχούσε αχνά στο κενό. Ένιωθε αδύνατο να συμβιβάσει την ηρεμία αυτών των δωματίων με τον πανικό που την είχε ωθήσει να βγει από την πόρτα. Μια αίσθηση σφιξίματος σύρθηκε στο στήθος του. Αν κάτι την ενοχλούσε, θα έπρεπε να το είχε δει.
Ήταν παντρεμένοι. Μοιράζονταν μια ζωή. Ωστόσο, απόψε είχε αποκαλύψει μια απόσταση που δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι υπήρχε – ένα κενό αρκετά μεγάλο για να περάσει κατευθείαν από μέσα της χωρίς να πει λέξη, αφήνοντας πίσω της μόνο αναπάντητα ερωτήματα. Ο Έβαν κάθισε τελικά κάτω, αναγκάζοντας τον εαυτό του να αναπνεύσει μέσα από τον πανικό που ανέβαινε.