Η Ελίζ δίστασε ξανά, μετά είπε ότι φαινόταν κουρασμένη αλλά “καλά”, χωρίς να προσφέρει τίποτα περισσότερο. Η ασάφεια της έμοιαζε λάθος. Η Ελίζ δεν ήταν ασαφής. Ήταν άμεση, ακόμα και ωμή. Απόψε, ακουγόταν σαν κάποια που προσπαθούσε να μην πει το λάθος πράγμα. Πριν προλάβει να ρωτήσει περισσότερα, είπε ότι έπρεπε να επιστρέψει σε κάτι και τερμάτισε την κλήση απότομα.
Ο Έβαν κοίταξε το τηλέφωνό του, με την καρδιά του να χτυπάει πιο δυνατά τώρα. Η Ελίζ ήξερε κάτι – ήταν σίγουρος γι’ αυτό. Και ό,τι κι αν ήταν αυτό, δεν ήταν πρόθυμη να το πει δυνατά. Ο Έβαν αναπαρήγαγε ξανά και ξανά τη στιγμή που έφυγε, αναρωτώμενος αν αντιδρούσε υπερβολικά. Ίσως να έφυγε σαν ένα δικό της αστείο, ένας δραματικός τρόπος για να τον εκδικηθεί.