Αν η Λάρα κρυβόταν κάπου, το διαμέρισμα της Μίρα ήταν το πιο λογικό μέρος για να ξεκινήσει. Ίσως είχε εμφανιστεί εκεί, ταραγμένη, καταβεβλημένη, ανίκανη να σκεφτεί καθαρά. Η σκέψη τον παρέσυρε σε όλη την πόλη, με κάθε κόκκινο φως να τεντώνει τη νύχτα όλο και πιο πολύ γύρω του.
Όταν έφτασε στο κτίριο, δίστασε μόνο όσο χρειαζόταν για να σταθεροποιήσει την αναπνοή του πριν ανέβει τις σκάλες. Σταμάτησε στην πόρτα της Μίρα και μετά χτύπησε δυνατά. Περίμενε. Χτύπησε ξανά. Σιωπή.