Οι ώρες πέρασαν μέσα σε πυκνή, καταπιεστική σιωπή. Περιπλανιόταν μέσα στο σπίτι, σταματώντας περιστασιακά για να αγγίξει ένα πουλόβερ που μύριζε ακόμα το σαμπουάν της ή να ρίξει μια ματιά σε ένα μισοδιαβασμένο βιβλίο που είχε αφήσει στο τραπεζάκι. Κάθε οικείο αντικείμενο όξυνε τον πόνο μέσα του.
Όταν τελικά χτύπησε ξανά το τηλέφωνο, το δωμάτιο είχε ήδη βυθιστεί στο σούρουπο. Ο Έβαν απάντησε πριν τελειώσει η πρώτη δόνηση. Ο τόνος του αξιωματικού ήταν σταθερός, αλλά έφερε μια βαρύτητα που έσφιξε κάθε μυ του σώματός του.