Όσο περπατούσαν, τόσο πιο σίγουρος γινόταν ο Έβαν ότι ό,τι περίμενε στην άλλη πλευρά θα άλλαζε τα πάντα. Ο αστυνομικός άνοιξε μια πόρτα και έκανε στην άκρη. Ο Έβαν μπήκε μέσα και σταμάτησε.
Η Λάρα καθόταν στο τραπέζι, με μάτια κόκκινα και υγρά, με τους ώμους τραβηγμένους προς τα μέσα. Η Μίρα στεκόταν δίπλα της σαν ασπίδα, με τα χέρια σταυρωμένα, με το σαγόνι σφιγμένο τόσο σφιχτά που έμοιαζε να πονάει. Μια γυναίκα αξιωματικός ακουμπούσε στον τοίχο, παρακολουθώντας τον Έβαν με σαφή καχυποψία, σαν να ήξερε ήδη ακριβώς ποιος ήταν.