Ο Έβαν ένιωσε το δωμάτιο να γέρνει. “Ο πατέρας της Είναι… είναι έξω;” Πριν η Μίρα προλάβει να απαντήσει, η γυναίκα αξιωματικός μπήκε μέσα. “Το εξετάσαμε αφού μιλήσαμε με τη Λάρα και τη Μίρα. Είναι έξω εδώ και καιρό”, είπε ομοιόμορφα. “Αλλά ζει αρκετές ώρες μακριά. Κανένα ταξίδι, καμία επαφή, καμία ένδειξη ότι ήρθε κοντά σε αυτή την πόλη”
Το σαγόνι της Μίρα σφίχτηκε. “Αυτό δεν εμπόδισε το σώμα της να θυμάται πώς ένιωθε όταν το έκανε” Η Λάρα κοίταξε επιτέλους ψηλά. Τα δάκρυα κόλλησαν στις βλεφαρίδες της. Η φωνή της μόλις που ξεπερνούσε τον ψίθυρο. “Εσύ ήσουν;” Η ερώτηση χτύπησε πιο δυνατά απ’ ό,τι θα μπορούσε να χτυπήσει οποιαδήποτε κατηγορία. Η ανάσα του Έβαν σταμάτησε.