Ο Καρλ χαμογέλασε ενώ γύριζε πίσω στη θέση του. Ίσως, μόνο ίσως, θα είχε τελικά μια ήρεμη πτήση, γεμάτη με τη συμφωνία των χαμηλών μουρμουρητών και το μακρινό βουητό των μηχανών. Ωστόσο, μόλις γύρισε πίσω, το χαμόγελο του αγοριού διευρύνθηκε, καθώς ετοιμάστηκε και έδωσε άλλη μια γερή κλωτσιά στο πίσω μέρος του καθίσματος του Καρλ.
Αλλά η κλωτσιά δεν έγινε μόνο μια φορά. Ξεκίνησε ξανά, αυτή τη φορά με σταθερό ρυθμό, σαν το αγόρι να αντιμετώπιζε το κάθισμα του Καρλ σαν τύμπανο. Τα χέρια του Καρλ συστράφηκαν σε γροθιές, σαφές σημάδι της αυξανόμενης απογοήτευσής του. Αυτή η πτήση υποτίθεται ότι θα ήταν η ευκαιρία του να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί, όχι μια δοκιμασία της υπομονής του, που θα τον άφηνε πιο αγχωμένο και κουρασμένο από πριν..