“Εντάξει, μείνετε ήρεμοι. Το να εκνευρίζεσαι θα επιδεινώσει τα πράγματα”, προπόνησε σιωπηλά τον εαυτό του ο Καρλ. Πήρε μια βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να εσωτερικεύσει τη δική του εμψυχωτική ομιλία. Αυτή ήταν απλώς μια μικρή διαταραχή – σίγουρα το αγόρι θα κουραζόταν από το παιχνίδι του αρκετά σύντομα. Με αυτή την ελπίδα, ο Καρλ επικεντρώθηκε στο να ανακτήσει την ψυχραιμία του, με την πεποίθηση ότι σε λίγο καιρό θα μπορούσε να χαλαρώσει και να απολαύσει το υπόλοιπο της πτήσης με ηρεμία.
Καθώς το αεροπλάνο τροχοδρομούσε ομαλά και ανέβαινε στον ουρανό, ο Καρλ επανακατέβηκε στο κάθισμά του, με το βλέμμα του να στρέφεται στην ήρεμη θέα των σύννεφων έξω από το παράθυρό του. Το να βλέπει τον κόσμο από τόσο ψηλά του έφερνε πάντα μια ήρεμη αίσθηση ανακούφισης, μια παύση από τη φασαρία του επιχειρηματικού του κόσμου. Αγκαλιάζοντας αυτή τη γαλήνια στιγμή, ο Καρλ έκανε μια προσπάθεια να συγκεντρωθεί στη γαλήνια θέα, προσπαθώντας να αποσιωπήσει τις επίμονες κλωτσιές στο πίσω μέρος του καθίσματός του.