Οι γλάροι έκαναν κύκλους πάνω από το κεφάλι του, φωνάζοντας σαν προειδοποιήσεις που κανείς δεν θα άκουγε ποτέ. Έσφιγγε τον τελευταίο ιμάντα όταν ακούστηκαν βήματα πίσω του. “Πραγματικά εννοείς να ξαναβγείς εκεί έξω;” Ο Ελάιας γύρισε. Ένας άντρας στεκόταν λίγα βήματα μακριά, αδύνατος και γερασμένος, με το πρόσωπό του τσαλακωμένο από τα χρόνια στη θάλασσα. Τα μάτια του, όμως, είχαν κάτι ωμό, κάτι ερευνητικό.
“Εξαρτάται ποιος ρωτάει”, είπε ο Elias. “Με λένε Έντουιν.” Ο άντρας πλησίασε. “Ήσουν στο μπαρ χθες το βράδυ. Σε άκουσα να μιλάς με τον Κόλινς” Ο Elias έγνεψε. “Ώστε εσύ είσαι αυτός που δεν αφήνουν κοντά στο νερό” Το σαγόνι του Έντουιν λύγισε.