Την ακολούθησαν για σχεδόν ένα μίλι, με τον ήλιο να αστράφτει στην επιφάνεια του νερού σαν θραύσματα γυαλιού. Όσο πιο μακριά πήγαιναν, τόσο πιο βαρύς φαινόταν να γίνεται ο αέρας. Μια βαθιά, σχεδόν ανεπαίσθητη δόνηση περνούσε μέσα από το κύτος, σταθερή και ρυθμική, σαν η θάλασσα να είχε χτύπο καρδιάς.
Ο Έντουιν έριξε μια ματιά αλλά δεν είπε τίποτα. Ο Ελάιας ρύθμισε το γκάζι, αλλά η δόνηση απλώς βάθυνε, πάλλοντας τώρα στο στήθος του αντί για τα χέρια του. Εξέπνευσε αργά, προσπαθώντας να μη δείξει ότι τον ενοχλούσε.