“Αυτό το πράγμα δεν τελειώνει”, είπε τελικά ο Έντουιν. Η φωνή του μεταφερόταν παράξενα στον άνεμο. “Πόσο μακριά νομίζεις ότι φτάνει;” Ο Ελάιας έλεγξε ξανά το σόναρ. “Πιο μακριά από όσο έχουμε πάει μέχρι τώρα. Κοιτάξτε. Υπάρχει ένα σταθερό σημάδι μπροστά μας. Μπορεί να είναι το σημείο που σταματάει”
Παρασύρθηκαν πάνω από το σημείο και έκοψαν τη μηχανή. Ο κόσμος σώπασε, εκτός από το απαλό σφύριγμα του νερού πάνω στο ατσάλι. Ο Elias κοίταξε κάτω. Η επιφάνεια από κάτω ήταν ακίνητη, σκοτεινή, πολύ σκοτεινή για την ώρα της ημέρας. Γύρισε προς τον Έντουιν. “Είσαι έτοιμος;”