Ο Έντουιν έγνεψε, στερεώνοντας τη μάσκα του. “Το περίμενα αυτό εδώ και καιρό” Κινήθηκαν με αθόρυβη ακρίβεια. Δύο άντρες ετοιμάζονταν για κάτι που κανείς τους δεν μπορούσε να ονομάσει. Το σφύριγμα του πεπιεσμένου αέρα γέμισε τον αέρα καθώς σφράγιζαν τις μάσκες τους.
Για μια στιγμή, ο Ελάιας δίστασε στην άκρη της βάρκας, με τα μάτια στραμμένα στον ορίζοντα που τώρα φαινόταν απείρως μακρινός. Μετά έγειρε προς τα εμπρός. Δύο σώματα διαπέρασαν το νερό και εξαφανίστηκαν στα βάθη. Η θάλασσα έκλεισε γύρω τους σαν κρύο γυαλί.