Ο Ελάιας σήκωσε το χέρι του, κάνοντας σήμα να γυρίσουν πίσω. Αλλά ο Έντουιν δίστασε, με το βλέμμα του καρφωμένο στο σκοτάδι κάτω, σαν κάτι εκεί κάτω να τον καλούσε. Το φως του Ελάιας σάρωσε τον πυθμένα της θάλασσας. Η αλυσίδα βυθίστηκε προς μια οδοντωτή κορυφογραμμή που έπεφτε στο ανοιχτό νερό.
Ένιωσε το στήθος του να σφίγγεται. Βρίσκονταν τώρα πέρα από την ασφαλή υφαλοκρηπίδα, όπου ο πυθμένας της θάλασσας βυθιζόταν για εκατοντάδες μέτρα. Δίστασε. Οι καρχαρίες κυνηγούσαν σε αυτά τα βάθη και τα ρεύματα μπορούσαν να γίνουν θανατηφόρα σε δευτερόλεπτα. Αλλά η αλυσίδα δεν σταμάτησε, κύλησε ακριβώς πάνω από την άκρη του γκρεμού, εξαφανιζόμενη στο μαύρο κενό από κάτω.