Ο Έντουιν κούνησε βίαια το κεφάλι του. “Δεν σε αφήνω. Θα βρούμε άλλη διέξοδο” Μια σιωπή εγκαταστάθηκε πάνω τους, βαριά και απελπισμένη. Μόνο ο αχνός παφλασμός του νερού τη διέσπασε. Το φως του Elias σάρωσε τη σπηλιά, ψάχνοντας για οτιδήποτε, ένα τούνελ, μια ρωγμή, ακόμα και ένα ρεύμα που θα μπορούσε να οδηγήσει προς τα πάνω.
Ο Ελάιας σταθεροποίησε τον πατέρα του Έντουιν, καθώς ο άνδρας έπαιζε με την ιμάντα του. Τα δάχτυλά του ήταν άκαμπτα, οι κινήσεις του αργές από την εξάντληση και την αφυδάτωση. Η δεξαμενή του γέρου ήταν ξερή, ο ρυθμιστής σφύριζε άχρηστα όταν τον δοκίμαζαν.